We  zijn dankbaar voor de ervaringen. Terug in Breda is ons leven vol dankbare herinneringen weer verder gegaan, na de Oostende periode. We hebben het nog steeds over Oostende en al de mensen die we hebben kunnen ontmoeten. Het was een fijne ervaring. Zelfs de borrel na de afronding blijft een goede herinnering. Zorg delen blijft iets moois. We gaan ons voorbereiden voor Praag in december. Laat de anderen a.u.b. weten dat dit zeker voor herhaling vatbaar is. Gegroet vanuit Breda, Willemien en Gerrit

Ik wil proberen te beschrijven waarom de reis naar Lourdes zó bijzonder was. 8 september, koffer inpakken voor de tiendaagse reis naar Lourdes en omgeving. De volgende ochtend met de trein richting Roermond, waar de bus van HartbrugReizen voorrijdt. Een beetje in spanning zoek ik een fijn plekje in de bus. Als ik eenmaal zit voelt het heerlijk en voelt het zó vertrouwd, ik voel mij gelijk ‘thuis’. Er zijn zeker vijf oude bekenden in de bus, erg leuk! Een poosje later vertrekken we richting Frankrijk. Na een paar uur rijden is onze eerste koffiestop met heerlijke Limburgse vlaai een ‘lekkere’onderbreking. De eerste overnachting is in Blois, in een goed hotel. De tweede dag (het wordt steeds gezelliger in de bus) komen we na verschillende koffiestops tijdig aan in Lourdes in Hotel Padoue. Mooi hotel en vlakbij het Heiligdom, om 19.00 uur diner en omdat het nog lang licht blijft, kan ik na het diner nog naar de grot lopen. Het voelt alsof een magneet mij daar naartoe trekt. Daar aangekomen voelt het voor mij zo vredig en rustgevend aan, het voelt alsof een warme deken over mij heen valt. Na langs de grot gelopen te zijn, even rustig op een bankje blijven zitten en alle intenties neer gelegd bij Maria. Heerlijk ontspannen geslapen de eerste nacht. Derde dag: na een heerlijk ontbijt hebben we een vrije dag om kennis te maken met Lourdes. We gaan met een treintje een rondje Lourdes maken en zien mooie plekjes die je normaal niet ziet. ‘s Avonds lopen we met ‘onze’ groep mee met de lichtjesprosessie, zó mooi en ontroerend vind ik, élke keer opnieuw weer. Lourdes, dag vier. Naar Pau, niet zó vroeg vertrekken we met de bus. Een mooi plaatsje, heerlijk koffie drinken op een mooi terrasje, vol met prachtige bloemen. Daarna een ritje met een treintje door én hoog door het plaatsje, érg mooi, een leuke en rustige middag. Op tijd terug in het hotel, daarna ben ik weer naar de lichtprosessie gaan kijken. Het is voor mij in één woord magisch, rustgevend, en élke keer ontroerend mooi. Dag vijf, met ONZE bus naar Cauterets, een mooi plaatsje. Na de koffie nemen we een plaatselijke bus omhoog de bergen in naar de watervallen van Pont d’Espagne , vlakbij de Spaanse grens. We moeten wel wat moeite doen om er te komen, maar het is zéker de moeite waard. Het uitzicht! Het geruis, de kwetterende vogels, het voelt voor mij als een stukje aards paradijs, zo mooi! Na rustig naar boven geklauterd te hebben zien we het hoogtepunt van onze klimtocht: De grote waterval. Prachtig glinsterend en druisend en ruisend komt ze naar beneden, majestueus én groots. Voor mij adembenemend! Ik zit daar een hele poos te kijken én te luisteren, ik krijg er geen genoeg van. Terwijl de waterval heerlijk door ruist en bruist loop ik een stukje bos in, zó prachtig, achter de bomen druist ook weer bergwater naar beneden. Marly komt mij uit het bos plukken, er is een heerlijk terrasje vlakbij. Heerlijke crêpes met blauwe bosbessen hebben ze daar (die ik natuurlijk op mijn witte broek knoei). Jammer genoeg komt de vertrektijd en geniet ik weer van de terugtocht. We zijn weer op tijd terug in Lourdes en na het diner kijken we gezamenlijk naar de lichtjesprocessie, zoals élke avond magisch voor mij! Zesde dag: Zondag, en wéér stralend weer. Vandaag een prachtige tocht naar Pic du Midi. Al vaak gezien op tv bij de Tour de France, maar om nu zélf te zien en te ervaren hoe mooi en majestueus die bergen zijn, vind ik ongelooflijk! Zó prachtig met de stralende zon, al die kleuren groen, van licht naar donker en schaduwen van één enkele wolk, ik voel me nietig in deze grote bergen. Op een gegeven moment stopt Yvon op een verbreed stuk weg, omdat er mooie bruine koeien midden op de weg lopen. Hier is tevens ook onze koffiestop. Yvon tovert ergens twee heerlijk Franse cakes vandaan, en we maken foto’s van een koe, ze staat midden op de streep haar jonge kalfje melk te geven. Ze blijft rustig staan terwijl vrachtwagens en auto’s langzaam langsrijden. Nog nooit zoiets gezien, zéér bijzonder en prachtig om mee te maken! Weer verder naar boven, we zien geiten, en alpaca’s die speciaal voor de wol gekweekt worden. Verder, maar niet naar de top, omdat de lucht er té ijl is voor hartpatiënten. Wat een uitzicht! Wat is een mens nietig in zulke grote bergen! We gaan weer bergafwaarts. Wat ben ik blij met Yvon, die neemt die haarspeldbochten alsof het niks voorstelt. Nog steeds genietend van al dat moois bedenk ik me: we zijn maar als een speldenprik in die grote natuur, iets om dankbaar voor te zijn! De terugreis gaat voorspoedig en we komen weer op tijd in ons hotel in Lourdes aan. Beetje rusten en proberen of er internet te krijgen is? Na een goede nacht slapen naar Bayonne en de Golf van Biskaje. De zon lacht ons weer toe. Bij vertrek naar Bayonne, mooie rit, we zien onderweg al even de Golf van Biskaje, maar nog ver weg! Yvon parkeert de bus en na een stukje lopen komen we langs een mooi herdenkingsmonument , het oude fort, en de prachtige kathedraal Saint-Marie. We gaan stilletjes binnenkijken, maar er is een Heilige Mis aan de gang. We gaan zachtjes terug naar buiten en vlakbij is een terrasje in de zon, bij een bakkerszaak, met de lekkerste mooie gebakjes! We kunnen de verleiding niet weerstaan , en de meesten van ons gaan op een plekje in de zon zitten en bestellen een heerlijk gebakje met koffie of thee, verrukkelijk! De bakkerij was niet voorbereid op een bus vol met reizigers, er moest nog even koffie gezet worden! Maar wij zitten daar heerlijk. Op de vertrektijd lopen we weer terug naar de bus en rijden we via een mooie kustroute naar de mooie havenstad St. Jean de Luz. Ik vind het prachtig! De ‘schippersboten’ en alle gekleurde netten die er liggen, ik kijk een hele poos rond en ga daar lekker zitten genieten. Na een heerlijk ijs bij het Marinehuis wandel ik rond en kom op de boulevard uit. Wat een schitterend uitzicht over de Golf van Biskaje, da’s genieten! Kan ik úren naar kijken!  Na een poos genieten moet ik me onherroepelijk losrukken van de zee , de bus vertrekt over een poosje. Iedereen is weer op tijd aanwezig, en Yvon krijgt het teken van Marly: duimpje omhoog betekent iedereen is aanwezig, dus rijden maar! Na een poosje rijden wordt het erg stil in de bus en voelt Yvon zich als Remi, alleen op de wereld. Wel een goed teken dat we Yvon in de bergen zó vertrouwen, dat je rustig kunt gaan slapen tijdens de rit door de bergen. Naar een nóg betere chauffeuse als Yvon, moet je lang zoeken denk ik. Ook de verwennerijen tijdens de ritten uit het ‘Trommeltje van Oma’ is heel lekker én lief! Wij smullen er élke keer weer van! Na een poos komt er weer beweging in de reizigers en kunnen we genieten van koffie , thee of een kopje soep! We zijn weer mooi op tijd bij ons hotel en ’s avonds zitten we gezellig beneden met een gedeelte van onze groep bij elkaar. Na een goede nacht én een heerlijk ontbijt breekt de laatste dag in Lourdes aan. We gaan vandaag met onze bus naar het beginpunt van de bergtrein. Een belevenis op zich, 1100 meter omhoog met de tandradbaan. Ik vind het best spannend, maar tegelijkertijd ook een belevenis. We komen in de eerste coupé terecht, prachtig vind ik het. Eenmaal boven aangekomen een prachtig uitzicht over Lourdes en omgeving. Zó mooi en zo’n prachtig helder weer. Je kunt zó ver kijken, dat is genieten! Ook gekeken naar de foto’s, en gezien dat het allemaal met héél veel mannen, zónder machines aangelegd is. Niet te geloven in onze moderne tijd. Er is ook een leuk terrasje, lekker iets gedronken, en na een poos weer naar beneden, ik vond ik best een beetje eng! Na de lunch gaat een gedeelte van onze groep naar een musical over Bernadette. Bij terugkomst zijn ze er nog een beetje ontroerd door, zó mooi was het! Ondertussen ben ik met Nettie naar de grot gelopen om afscheid te nemen en nog even van het mooie weer te genieten. Rond 17.00 uur begint het slecht weer te worden en ga ik mijn koffer inpakken. Om 19.00 uur het afscheidsdiner. Tiely Moers biedt het mandje aan mét inhoud voor het gehele personeel, dat doet ze op een leuke en charmante manier! Wat ze ook wel verdiend hebben vind ik, als ik zag hoe hard de obers en diensters moeten werken, het leek af en toe een hardloopwedstrijd! Ik denk dat we allemaal vroeg in bed liggen, want morgen beginnen we aan de terugreis! Voordat ik in slaap val, bedenk ik dat het een PRÁCHTIGE VAKANTIE was, en ik daar heel dankbaar voor ben. Lourdes is voor mij: Devotie, emotie, ik voel me in Lourdes steeds bevoorrecht, dat ik in dat genadeoord mag zijn, voor mij nu de vijfde keer en élke keer is ontroerend mooi. Ook denk ik aan de fijne en liefdevolle begeleiding van ons team: MARLY, die alles hoort én ziet en niks ontgaat haar, (natuurlijk in de goede zin van het woord) en altijd vrolijk blijft, ook al is het soms minder leuk! En élke dag met het zware hartapparaat rond zeult, gelukkig heb ik nog niet meegemaakt dat het gebruikt moest worden! HILDE, die heel liefdevol de mensen die hulp nodig hebben verzorgt, en een grote rugzak met medische spullen de hele reis meezeult, ALS iemand soms iets nodig zou hebben: pleisters, paracetamol, verbandje of iets dergelijks! En dan nog onze chauffeuse YVON, die ons met een warm welkom: ‘WELKOM IN DE BUS’, of ‘WELKOM TERUG IN DE BUS’ elke dag begroet. Ze stuurt met vaste hand de bus over snelwegen, door de bergen én haarspeldbochten, alsof het heel simpel is. Met een gerust hart val ik dan onderweg af en toe in slaap, om kilometers verder weer wakker te worden. Dat zegt genoeg denk ik. En geregeld gaat het ‘trommeltje van Oma’ door de bus, gevuld met elke dag wat anders lekkers. Het is elke keer een verrassing: Wat zit er in? De lekkerste en vaak de heerlijkste en plaatselijke producten, mogen we dan van smullen. En hebben we dorst óf zin in koffie óf soep? Dat wordt allemaal prima en met een vriendelijk gezicht geregeld door Hilde en Marly. Ik denk ook aan hoezeer we geboft hebben met élke dag prachtig weer en zon, té mooi om waar te zijn, maar het is écht waar! Ik denk ook aan de tocht naar de watervallen: Zó mooi ! We klimmen langzaam over een pad mét leuningen omhoog en de moeite wordt rijkelijk beloond met de ruisende, bruisende watervallen! Het is zó wonderlijk en prachtig mooi om te zien! Langzaam val ik in slaap met een heerlijk gevoel over deze vakantie. De volgende morgen: het laatste ontbijt , koffers inladen én instappen voor de terugreis. We verlaten Lourdes met veel mooie herinneringen en de terugreis verloopt (met de nodige stops) heel voorspoedig! Bij thuiskomst, tóch weer blij dat ik weer goed én veilig thuis gekomen ben, want Oost, West, thuis best. Erna Verdurmen In contact komen met andere reizigers? Meld u snel aan bij onze nieuwe besloten Facebook-groep ‘HartbrugReizen Maatjes’!

Op woensdag 20 maart j.l. zijn we met Hartbrugreizen begonnen aan onze reis naar de Balkan. We waren vol spanning hoe het allemaal zou gaan. De meeste mensen weten niet veel over de landen in de Balkan alleen dat er oorlog is geweest tussen de verschillende landen begin jaren negentig, welke voor veel slachtoffers en vluchtlingen heeft gezorgd. Dus op naar de Balkan. Het was een zeer gemêleerd gezelschap tussen de 60 - 90 jaar, één sprong er nog uit met 97 jaar. Met behulp van zijn rollator kon deze persoon echter heel goed uit de voeten komen. We hadden er veel zin in. Het begeleidings team bestond uit Jan, onze chauffeur, voorts Marly, organisatrice en reisleidster die de teugels goed in de hand had en als een moeder voor haar “kinderen” zorgde en altijd opgewekt was, niets ontging haar, tenslotte hadden we ook nog Hilde die als verpleegkundige en vrijwilligerster  het team en reizigers ondersteunde, heel belangrijk. We hebben vier hoofdsteden bezocht te beginnen met Boedapest hoofdstad van Hongarije, hierna Belgrado hoofdstad van Servië, toen Sarajewo hoofdstad van Bosnië/Herzogawina en tenslotte Zagreb de hoofdstad van Kroatië. Al deze landen en steden hebben hun eigen charmes en culturen en niet te vergeten de natuur. Het meest sprak ons Bosnië/Herzogawina en Kroatië aan. Prachtige bossen, bergen en rivieren stromend door diepe ravijnen en kloven. Op de hogere bergen lag zelfs nog sneeuw. De hoofdstad van Bosnië/Herzogawina heeft in de laatste oorlog veel geleden door de belegering van Servische en Kroatische milities die de lager gelegen stad onophoudelijk beschoten vanuit de rondom liggende bergen. Wat veel indruk heeft gemaakt was de tunnel van hoop, 800 m lang en 5 m diep onder de grond. Deze tunnel werd gebruikt om ongezien de stad te verlaten en als aanvoerlijn voor het hoogst noodzakelijke als eten, medicijnen. Er was een museum bij en een deel van de tunnel was nog in gebruik om  de bezoekers een idee te geven van deze situatie. Ook de schuilkelder van Tito tegen atoomaanvaller was indrukwekkend, hier kon men 6 maanden in verblijven. Het lag in de buurt van het plaatsje Konjic (Bosnië) in de bergen. In Kroatië is de hoofdstad Zagreb heel mooi, er is een beneden stad waar de burgers wonen en een boven stad waar de regeringen en parlement huizen. Er zijn ook veel gezellige terrasjes. Het is allemaal teveel om op te noemen, daarom maar een greep daaruit. Wel dient nog even vermeld te worden dat de hotels in het algemeen goed tot uitstekend (Sarajewo) waren. Conclusie: reis was prachtig, mooi, interessant en gezellig  een ieder had het naar zijn zin, mede ook door de inzet van het team en de diverse gidsen die ons van de nodige informatie voorzagen,  het prachtige weer heeft hier ook aan bijgedragen. Jan en Luud Willemsen

In april 2020 stelt Picture Vakanties wederom een vakantiecheque beschikbaar van € 500,00. Daarmee willen zij iemand in de Picture zetten. Deze prijs wordt in mei 2020 toegekend. Het is de bedoeling dat een ander iemand, een echtpaar of een gezin kan voordragen om in de Picture te staan om welke reden dan ook. De vakantiecheque is dan te gebruiken bij 1 van onze deelnemers. HartbrugReizen hoort hier ook bij, dus de cheque is ook te gebruiken bij een van onze reizen! De cheque wordt niet in geld uitbetaald, maar het bedrag wordt door ons overgemaakt naar de locatie reis die men uitkiest. Dus weet u iemand? Mail een korte beschrijving voor wie en waarom u deze persoon, gezin of echtpaar voordraagt voor deze vakantiecheque naar info@picturevakanties.nl

Heel veel dank voor jullie tomeloze inzet en uitmuntende organisatie van de Frieslandreis van 20 t/m 24 september 2020. Jullie zijn niet “zomaar” mensen, maar engelen. Dankzij jullie en natuurlijk alle mensen om jullie heen, van Salonboot Gaasterland, Oranje Hotel Leeuwarden en niet te vergeten het mooie weer, was en werd deze reis een groot succes. Niets was jullie teveel en alles werd met heel veel passie vanuit het hart gepresenteerd. Het programma was subliem samengesteld. Belangrijk was het contact met de medereizigers: ronduit een gezellige groep. Voor mij had deze reis een bijzondere dimensie en was hartverwarmend, zeker een reden om terug te komen! Daarom tot ziens en blijf gezond!

HartBrugreis  Karinthie 18 t/m 27 Mei  2019. Beste Marly. Mijn eerste HartBrugreis. Karinthië Een mooi stukje natuur. Zo maar gratis aan ons geschonken, waar we zuinig op moeten zijn,om nog lang van te kunnen genieten. Zoals wij dat konden doen,tijdens ons bezoek van 18 t/m 27 Mei 2019. Karinthie voor mij geen ""Brug"" te ver, maar een brug,die mij bracht in verbondenheid met velen.In alle openheid,en met een "warme" belangstelling,konden wij elkaar benaderen, en samen naar vermogen,op pad te gaan. Indien nodig konden we een helpende hand bieden,om met dat klein gebaar,deze 10-dagen aangenaam te maken.. De weergoden,lieten de sluizen even dicht,en gaven de zon toegang,om ons van een bruin kleurtje te voorzien. Gesterkt door de kok in de keuken,was geen berg te hoog, om te bewandelen. Na een mooie dag,was het goed rusten,op een bed, die ons goed gezind was. Deze vakantiereis,met de HartBrug,zo heel anders als alleengaande t.o.v. de vele reizen,die ik al heb mogen maken. De HartBrug,geen brug te ver, op de "paden" die ik nog mag belopen. Bedankt voor de fijne begeleiding. Met vriendelijke groet, Johan van Lunsen.

Che Chow en Carla Li zijn meegegaan met onze overwinterreis in Spanje, afgelopen januari. Bij terugkomst heeft hij zijn ervaringen met ons gedeeld. Dit mooie sfeerverhaal delen wij supergraag met jullie! Tot tweemaal toe kreeg ik angina pectoris in het buitenland, waardoor we halsoverkop naar Nederland terug zijn gegaan voor een noodzakelijke behandeling. Mijn echtgenote voelde daarna niet meer de behoefte om naar het buitenland te gaan. Angst dat het weer kon gebeuren. Vakantie was de laatste jaren, mede om familiaire omstandigheden, een zeldzaamheid. Toen ik in het voorjaar van 2018 in de HartbrugReizen las dat men een overwinteringsreis organiseerde begin 2019 naar Spanje, rustig aan met de bus naar het zuiden en (medische) begeleiding van Hartpatiënten Nederland aanwezig, stelde ik voor dat eens te doen. We informeerden naar de (on)mogelijkheden en we kregen prompt antwoord op de door ons gestelde vragen. De correctheid waarmee men ons behandelde en de duidelijke antwoorden op de vragen waren voor ons reden om voor de reis in te schrijven. Op 11 januari vertrokken we met 40 passagiers per bus naar het zonnige Spanje. Via de mistige Ardennen en een besneeuwd Noord-Frankrijk kwamen we in ons eerste hotel in Dijon aan. Een dag later waren we eerder in het zonnige Béziers, waar we ons nog een dik uur konden vermaken, alvorens naar het hotel te gaan. De dag daarop Spanje in, deels langs de kust. Na een verkwikkende nachtrust in Valencia bereikten we Torremolinos, waar we 14 nachten verbleven in hotel Sol Don Pablo. Een mooi hotel, dicht bij zee gelegen, keurige kamers, avond vermaak, een bar, recreatieruimten, zwembad en ontbijt en avondeten middels buffetvorm. Na een dagje vrij om op adem te komen, kon men op facultatieve basis deelnemen aan allerlei excursies. Niets moest, alles mocht, we hebben vakantie, werd er gezegd. Het is teveel om alles wat we dagelijks mee maakten te beschrijven. Daar is het blad van de Hartbrug te klein voor. Maar neem van ons aan dat we enorm hebben genoten. In Sevilla zagen we de Plaza d’Espana, een plein waar gebouwen zijn opgetrokken ten behoeve van de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling van 1929. De Catedral de Santa Marie de la Sede is de grootste Gotische kathedraal van Europa en men zegt dat Columbus daar begraven is. Bij het openen van de tombe vond men wat botten, waarvan wetenschappelijk vastgesteld zou zijn dat het inderdaad Columbus is. Onze gids vertelde wel dat de botten ongeveer 1,5 ons wogen. Waar de rest van Columbus is, zal wel een raadsel blijven. We bezochten de witte bergdorpjes Mijas en Ronda en keken onze ogen uit in de haven van Marbella naar de rijkdom op het land en die op het water ligt. Schepen waar wij alleen maar van kunnen dromen. Ook Córdoba stond op het programma. In het deel van Spanje waar wij waren – Andalusië – hebben enkele eeuwen lang de Moren gewoond en hun invloed is nog overal merkbaar. Dat zie je terug als men de Mezquita bezoekt. Een moskee met daar midden in een kathedraal. Diverse overheersers en koningen hebben hun invloed gebruikt bij de bouw, zodat er ook verschillende bouwstijlen te zien zijn. Spontaan regelden de chauffeur Yvon samen met Marly en Tiny een avond in Málaga voor een flamenco concert. Eerder waren we al voor een bezoek in Málaga geweest. Hoogtepunt van de reis was het bezoek aan Granada waar het Alhambra ligt. Op de berghellingen van Granada ligt het paleis en fort dat door de Moren en later het katholieke koningspaar, dat Granada heroverde op de Moren, werd gebouwd. De verfijnde kunst en diverse bouwstromen trekken veel bezoekers aan. De Unesco heeft het Alhambra op de werelderfgoed lijst gezet met mede als voorwaarde dat er maar een bepaald aantal bezoekers per dag mag worden toegelaten. Voor ons waren de kaartjes keurig van tevoren geregeld. Verrassend was ons bezoek aan Gibraltar. Door de Brits-Spaanse verhoudingen kom je daar niet zomaar de grens over. Het is gewoon leuk daar eens te zijn geweest. Na de grenscontrole rijdt men over het vliegveld Gibraltar in. Als er een vliegtuig landt of opstijgt gaan de stoplichten voor het autoverkeer op rood en wacht je tot de lichten groen zijn. Waar vindt men zoiets? Yvon en Marly hadden keurig taxi’s geregeld. zodat we over de wel hele smalle bergwegen een mooie rondrit over de rots meemaakten en uiteraard onderweg de apen zagen. De 'wilde' apen zijn officieel makaken (Macaca Sylvanus) en worden hier Berber aapjes genoemd. Ze zouden zijn meegenomen door de Moren of zelf vanuit Noord-Afrika de Straat van Gibraltar zijn overgestoken. En helaas moet dan op een zeker moment de thuisreis worden aanvaard. Gelukkig middels een andere route. Eerst sliepen we in Madrid en ook hier brachten we twee uurtjes door in het centrum alvorens naar het hotel te gaan. Via Biarritz en Orléans bereikten we uiteindelijk Nederland weer. Het was voor ons een zeer geslaagde reis. De hele organisatie was tijdens de reis van drie weken in handen van Tiny, Marly en Yvon. Drie dames die ons van A tot Z goed verzorgd/gereden hebben, zich af en toe zorgen om je maakten als je de indruk wekte moe of niet in orde te zijn, altijd opgewekt iedereen te woord stonden, bij elk uitstapje trouw het AED-apparaat meesjouwden en in de bus voor koffie, thee, soep en verfrissing zorgden. Uiteraard werd er onderweg regel-matig gestopt voor een hapje, drankje en sanitaire stop. We hebben spijt dat we niet eerder op het idee zijn gekomen op stap te gaan met HartbrugReizen. Zowel voor mijn echtgenote als mijzelf was het een heerlijke rustige vakantie omdat je wist dat je altijd op genoemd drietal kon terugvallen. Onze volgende reis is inmiddels al geboekt.

Zaterdag 21 April, 16 graden en zon Een dag dus, die niet beter kon Vanaf diverse opstapplekken Kon HartbrugReizen toen vertrekken. Richting Duitsland was het doel Verwachtingsvol was het gevoel 3 crew en 31, dus 34 samen Een bont gezelschap van heren den damen. Marly en Hilde, en de chauffeur Zij gaven de toon en zeker ook kleur Hij met goed rijden, zijn mannetje staat Een vlotte babbel, dus genoeg praat. Bij de 1e stop, de traditionele traktatie Met de nodige variatie Limburgse vlaai, abrikoos, appel, kruimel en kers Om je vingers bij af te likken, zo vers. Door enkele files, toch een lange reis Maar niemand raakte van de wijs De laatste loodjes over donkere wegen Bereikten we Bischopsmais, wat een zegen. Hartelijk welkom, dus Koning klant Gemütlichkeit in het Beiers land Herr und Frau Pledl onze gastgevers Voor goede zorgen, echte strevers. Zondag Zondag luidde heel vroeg in 6 uur was niet ieders zin Na een nacht in een vreemd bed Kwam iedereen opgewekt aangezet. Het was even zoeken waar alles stond Dat je de spullen voor je Frühstück vond De meesten van ons waren blij Met het beleg van de eigen slagerij. Sommige wandelen, op Zondag geen werk Enkele voor een Communie Mis naar de kerk                 Getrakteerd op een lunch en die smaakte wel Door de gastvrije mensen van het hotel. Een uurtje door Bischofsmais heel veel bekijken Zo kun je warempel nog je kennis verrijken Weer een traktatie met koffie en koek Iedereen present, dus niemand zoek. Met veel gezelligheid gepaard Smulden we van de aardbeientaart Noemen ze een rustdag, alsmaar drinken en eten Ook nog een Zondags diner niet vergeten. Zo raak je aan elkaar gewend En bij sommige zelfs bekend Aan tafel om een dingetje lachen, mocht Op tijd onze kamers opgezocht. Maandag Maandag richting Deggendorf, later weer terug Dan door naar Regensburg over de brug Een heel stuk lopen, het was niet koud Donkere wolken kwamen, toen werd het benauwd. Op een terras goed toeven, kijken naar mensen Zo had je toch niets meer te wensen Het weer ging veranderen, de terugtocht aanvaard En dat ging met stromende regen gepaard. Het treintje was leuk, al hobbelde het wat Terug naar de bus, toch behoorlijk nat Gerrit uit Urk, een gevallen bengel Werd gered door Marly, zijn reddende engel. Zo reden we met de chauffeur weer achter het stuur Terwijl hij vertelde heel boeiend, vol vuur Hij brengt ons naar “Zur Alten Post”, zonder klachten Daar staat de maaltijd weer op ons te wachten. ’s Avonds wijze woorden gehoord, zonder lied Afkomstig uit Zeeland, gekken grijzen niet Zondag was een dame jarig en dinsdag een heer Wij zongen voor hen beiden Hoera, zelfs 2 keer. Dinsdag München, Neuhamer- en Elisestrasse, met grote gebouwen Eerst oversteken, tussen het verkeer doorsjouwen Iedereen in eigen tempo, gaat zijn gang Het is daar een drukte van belang. Op de Mariënplatz, kun je het Rathaus zien Als je op tijd bent het klokkenspel, misschien Veel foto’s maken, is een must Door Chinezen en Japanners, naar lievelust. Veel kerken is München rijk Gebouwd in diverse stijlen, blijk Wat door de 2e Wereldoorlog werd verwoest Heropgebouwd volgens plan, dat moest. Wat boften we toch met het mooie weer Een terrasje in de zon, voor de zoveelste keer Het leven is goed in het Beierse land Even alle zorgen aan de kant. Allen op tijd weer op de afgesproken plek Waarvan de bus vertrek Veel gelopen, wel wat moe Rijden we terug naar Bischofsmais toe. Woensdag Eerst allen weer een goed ontbijt Voordat de bus naar Viechtach rijdt Der Gläserne Scheune wonderschoon De eigenares vertelde op duidelijke toon. In Viechtach kleine pauze, Kristalmuseum bezoeken Ook nog een geluksteen uitzoeken Prachtige mineralen, overal vandaan Waarvan de duurste in vitrines staan. Nog even een ijsje of bezoek aan de kerk Dan kwamen er wolken en wordt de wind sterk de chauffeur zich over het rollaterpark ontfermde Terwijl hij zachtjes in zichzelf kermde. Donderdag Naar Passau rijden we in richting vesting Drieflüsse Stadt dit ter lering De Donau – Ilz en de Inn Wetenschap heeft altijd zin. De brug over we zien mooie kerken Dan de inwendige mens versterken Houd je fototoestel weer gericht Vanaf “de SISSIE” een prachtig gezicht. Terug in het hotel even lekker ontspannen In ieder geval iets doen voor eigen belangen Niets bedenken, niets koken, het is wunderbaar Het lekkere eten staat weer voor ons klaar. ’s Avonds een verrassing, wij verzinnen Komt er een man met een accordeon binnen Hij zingt schöne Lieder Van Jungen kommt bald wieder. Spontaan zingt onze Hendrik voor Zo vormt hij een klein mannenkoor De meesten van ons nog een drankje lusten Na gezellig samenzijn is het goed rusten. Vrijdag Bodemais ongeveer dezelfde weg Die de chauffeur met de bus afleg Veel glaskunst is daar te beleven Misschien een ander of jezelf, iets moois geven. Genieten we van de mooie natuur Bloeiende bomen, veel groen zo puur Joska Glasparadies, prachtige zaken Ook daarna buiten een foto maken. Naar de GROSSER ARBER neemt de chauffeur ons mee Even wandelen langs de Arbersee We hebben zelfs nog sneeuw gezien Verleden week was het daar nog -10 Het nadeel, daar was het niet zo top Wij vonden het allen een stoffige stop Bedenk, deze mooie dagen neemt niemand ons af Veel dank aan ons trio, die ons dat gaf. Zaterdag De terugtocht naar huis, dat was een Gouden Die wil ik u dus niet onthouden De fijne bus zoefde langs Heerens wegen Kwamen bijna geen obstakels tegen. Cor die een mooi dankwoord sprak Onze crew een veer op de hoed stak Bep en Cor met de tasjes rond Wat een ieder goed verstond. Dat spaarde tijd en ieders wens Waren we snel weer bij de grens Veel groeten klonken over en weer Lieve mensen misschien tot een volgend keer. Allemaal bedankt voor het gezellige contact. Groeten, Bep Hagenberg.

Mijn schoonzusje heeft hartproblemen en zo kwam zij met hartbrugreizen in contact. Mijn broer, de man van Agnes en ik schoonzus mochten ook mee. Op 6 juni stapten wij in de bus bij v.d. Munckhoff in Horst. In Roermond kwamen de anderen in de bus en zo begonnen wij aan de reis naar Beieren. Eenmaal goed op weg begon het te regenen, en flink. Wim onze reisleider en chauffeur deerde dit waarschijnlijk niet. Wij zaten droog en Wim reed fantastisch goed. In de bus kregen we allemaal een puzzelboek met een pen van Hartpatiënten Nederland. Lekker puzzelen en af en toe een stop om iets te drinken of te eten en natuurlijk de wc. Omstreeks 8 uur kwamen wij op onze bestemming aan. Sleutels uitdelen en de kamers opzoeken. Eerst lekker eten en dan de koffers uitpakken. Wij kregen een 3persoonskamer (gezellig). Zondagmorgen een smsje: Els schoonzus overleden om half vijf. Wat nu? Bij het ontbijt zagen wij Toos en haar heb ik alvast ingelicht. Wij waren al met gemengde gevoelens vertrokken en nu konden wij alweer aan de terugreis denken. Wim kwam vragen of wij zondag nog met de bus mee wilden gaan. Wijzelf hadden al besloten om woensdag te vertrekken. Na veel getelefoneer was de terugreis dan gepland. 3 leuke dagen zijn we nog op stap geweest, soms ging het goed en soms dachten wij “wat doen we hier”. Woensdagmorgen om half 8 heeft de zoon van de Fam. Widmann ons naar de trein gebracht, het was best wel ver. De 20e stop was Flughaven Munchen. We vlogen naar Dusseldorf. Daar werden wij opgewacht door Piet Schoenmakers die ons met de auto in Horst afleverde. Onze reis was voorbij. Wij willen Wim, Toos en Piet van harte bedanken voor alle goede zorgen. Danke.

“Wat moesten jullie in het ziekenhuis in Slovenië?” vraagt men ons als we vertellen dat we in de vakantie naar het ziekenhuis in Slovenië zijn geweest. Als je met HartbrugReizen reist, denkt men gelijk dat er wat ernstigs is gebeurd. Niet dus. We waren van 12 tot 21 oktober met een gezellige groep naar Slovenië gereisd, met de bus. Op de tweede dag, onderweg naar ons hotel in Portorož, stopten we bij het meer van Bled. Op dit meer werden enige malen de wereldkampioenschappen roeien  gehouden en in het meer ligt een eilandje met de Maria Hemelvaartskerk. Het meer wordt een van de mooiste meren ter wereld genoemd. We maakten er ook een rondrit met een treintje en het weer was prachtig, wat het uitzicht nog mooier maakte. We bezochten Triëst in Italië en juist op die dag hadden we daar 1 ½ uur veel regen. Verder zorgden de weergoden goed voor ons. Toen we naar Piran gingen straalde de zon en later voeren we in het mooie weer van Piran over de zee naar Portorož. Onderweg werd een lokaal drankje aangeboden, hetgeen sommigen deed denken dat de boot aan het schommelen was. Er was een mooie boulevard in Portorož en wandelen was een genoegen. Temeer er daar overal terrasjes waren waar het goed toeven en drinken was. Zo ontmoetten we de winnaar van de ronde van Spanje Primoz Rogliz, die gewoon aan de wandel was. Veel indruk maakten de druipsteengrotten van Postojna. De grotten meten ruim 20 kilometer en worden beschouwd als de op een na grootste druipsteengrot ter wereld. Met een treintje word je naar het binnenste van de druipsteengrot gebracht, waarna een wansdeling van 1 ½ uur je weer terugbrengt op het startpunt. We namen een kijken bij de Lipizzaner stoeterij in Lipica, we bezochten de hoofdstad Ljubljana en we gingen naar het Franja ziekenhuis in Cerkno. Een mooie route bracht ons diep de bergen in waar op een onmogelijk geachte plaats de partizanen in de oorlog een ziekenhuis bouwden om hun gewonden te verzorgen. De gewonden werden bij een betrouwbare boer aan het begin van de bergen gebracht, waarna de partizanen de geblinddoekte patiënten per primitieve brancard lopend de bergen in brachten naar het ziekenhuis. Altijd moest er geklommen worden en paden werden gecamoufleerd. Het ziekenhuis was zelfvoorzienend in energie en de leiding was in het langst in handen van dr. Franja Bocj Bidovec, een vrouw naar wie het ziekenhuis werd genoemd. Het ziekenhuis is nimmer door de vijand ontdekt. De weg naar het ziekenhuis is voor de toerist vereenvoudigd, maar toch  bleven enkele van ons achter en degenen die er wel heen gingen hebben een enorme inspanning moeten leveren daar te komen. Ondanks dat velen (hart)patiënt zijn, steeg men boven zichzelf uit. Uiteraard werd iedereen onderweg goed in de gaten gehouden. Tijdens de vakantie werden filmopnamen gemaakt voor een introductiefilm voor de site van de Hartbrug. Ieder die niet in beeld wilde komen kon dat keurig aangeven. De vakantie was veel te vlug voorbij. Op de huisreis werd een verloofd paar in Duitsland nog in de “echt” verbonden omdat medereizigers de mening toegedaan waren dat 80-plussers niet meer een lat relatie konden hebben. Er is veel moois gezien, veel gelachen en genoten en alles was weer keurig geregeld! Che Chow Li In contact komen met andere reizigers? Meld u snel aan bij onze nieuwe besloten Facebook-groep ‘HartbrugReizen Maatjes’!

Aanstaande zaterdag staat er een uitgebreid artikel over HartbrugReizen in VRIJ, de zaterdagbijlage van de Telegraaf. Hierin leest u een sfeerimpressie van de reis naar Berlijn, afgelopen oktober. Benieuwd naar dit artikel? Koop zaterdag de Telegraaf en lees meer!

Volgens de routeplanner, is de afstand Tilburg-Leeuwarden met de auto ca. 230 km, in een tijdbestek van 2,5 uur. Als je dat op een maandag met ochtendspitsen, en vrachtverkeer zou kunnen rijden, dan vrees, of rij je, met grote vreze. Het leek ons beter om op zondag te gaan. Met een korte koffiestop, hebben we er tòch ruim drie uur over gedaan. Lekker door kunnen rijden, zonder obstakels, enz op de weg. We kregen een vriendelijke eerste indruk van het Eden Oranje Hotel. Gemakkelijk bereikbaar. Men zegt wel eens, dat je op eerste indrukken niet af mag gaan. Dit was dan de uitzondering, die de regel bevestigt. We werden aan de receptie vriendelijk begroet, de kamer gewezen, en onze bagage werd daar gebracht. Een mooie kamer, modern, en pas gerenoveerd. Tevreden zaten we op het terras vóór het hotel van een kopje koffie te genieten. En plotseling zagen we de heer Piet Peters voorbij gaan. Die kenden we van onze reis van vorig jaar naar de Bayerische Alpen. Een allerhartelijkste begroeting volgde, zoals mensen uit het zuiden van Nederland, dat gewend zijn. Beter kan het niet, en dat hebben we gedurende de gehele reis ervaren. Enkele mensen (die bijna net zo verstandig als wij waren), waren ook op zondag gearriveerd. De maandag daarop, was het reisgezelschap compleet. Gemêleerd van samenstelling, uit alle delen van het land afkomstig. Aanvankelijk werd door ieder nog een afwachtende houding aangenomen. Maar al ras, werd de sfeer onderling, en ongedwongen. De maaltijden, die in het hotel werden geserveerd, waren van een zeer goede kwaliteit, zoals je van een vier sterren hotel mag verwachten. We hebben veel gehoord en gezien, gedurende deze vijf dagen. Skûtjesmuseum, mummies, alles te veel om op te noemen. De Friese chauffeurs van de bus Dalstra, gaven achtergrondinformatie, doorspekt met sappige details, op zijn Fries. We zijn tot de conclusie gekomen, dat Friezen, in het algemeen, best aardige mensen zijn. Zeker niet een stug volkje, zoals ze wel eens worden afgeschilderd. De medische begeleiding was uitstekend. Dat zijn we gewend, anders waren we misschien niet naar Friesland gegaan. Een bordje “HIER WAAKT PIET”, is overbodig, en niet echt leuk, Bedankt Piet! Wij hebben genoten, en wel zodanig, dat we ons vandaag weer hebben aangemeld voor een volgende H.P.-reis in dit jaar (wenn Gott will!).