“Wat moesten jullie in het ziekenhuis in Slovenië?” vraagt men ons als we vertellen dat we in de vakantie naar het ziekenhuis in Slovenië zijn geweest. Als je met HartbrugReizen reist, denkt men gelijk dat er wat ernstigs is gebeurd. Niet dus.
We waren van 12 tot 21 oktober met een gezellige groep naar Slovenië gereisd, met de bus. Op de tweede dag, onderweg naar ons hotel in Portorož, stopten we bij het meer van Bled. Op dit meer werden enige malen de wereldkampioenschappen roeien gehouden en in het meer ligt een eilandje met de Maria Hemelvaartskerk. Het meer wordt een van de mooiste meren ter wereld genoemd. We maakten er ook een rondrit met een treintje en het weer was prachtig, wat het uitzicht nog mooier maakte. We bezochten Triëst in Italië en juist op die dag hadden we daar 1 ½ uur veel regen. Verder zorgden de weergoden goed voor ons. Toen we naar Piran gingen straalde de zon en later voeren we in het mooie weer van Piran over de zee naar Portorož. Onderweg werd een lokaal drankje aangeboden, hetgeen sommigen deed denken dat de boot aan het schommelen was. Er was een mooie boulevard in Portorož en wandelen was een genoegen. Temeer er daar overal terrasjes waren waar het goed toeven en drinken was. Zo ontmoetten we de winnaar van de ronde van Spanje Primoz Rogliz, die gewoon aan de wandel was. Veel indruk maakten de druipsteengrotten van Postojna. De grotten meten ruim 20 kilometer en worden beschouwd als de op een na grootste druipsteengrot ter wereld. Met een treintje word je naar het binnenste van de druipsteengrot gebracht, waarna een wansdeling van 1 ½ uur je weer terugbrengt op het startpunt.
We namen een kijken bij de Lipizzaner stoeterij in Lipica, we bezochten de hoofdstad Ljubljana en we gingen naar het Franja ziekenhuis in Cerkno. Een mooie route bracht ons diep de bergen in waar op een onmogelijk geachte plaats de partizanen in de oorlog een ziekenhuis bouwden om hun gewonden te verzorgen. De gewonden werden bij een betrouwbare boer aan het begin van de bergen gebracht, waarna de partizanen de geblinddoekte patiënten per primitieve brancard lopend de bergen in brachten naar het ziekenhuis. Altijd moest er geklommen worden en paden werden gecamoufleerd. Het ziekenhuis was zelfvoorzienend in energie en de leiding was in het langst in handen van dr. Franja Bocj Bidovec, een vrouw naar wie het ziekenhuis werd genoemd. Het ziekenhuis is nimmer door de vijand ontdekt. De weg naar het ziekenhuis is voor de toerist vereenvoudigd, maar toch bleven enkele van ons achter en degenen die er wel heen gingen hebben een enorme inspanning moeten leveren daar te komen. Ondanks dat velen (hart)patiënt zijn, steeg men boven zichzelf uit. Uiteraard werd iedereen onderweg goed in de gaten gehouden. Tijdens de vakantie werden filmopnamen gemaakt voor een introductiefilm voor de site van de Hartbrug. Ieder die niet in beeld wilde komen kon dat keurig aangeven.
De vakantie was veel te vlug voorbij. Op de huisreis werd een verloofd paar in Duitsland nog in de “echt” verbonden omdat medereizigers de mening toegedaan waren dat 80-plussers niet meer een lat relatie konden hebben. Er is veel moois gezien, veel gelachen en genoten en alles was weer keurig geregeld!
Che Chow Li
In contact komen met andere reizigers?
Meld u snel aan bij onze nieuwe besloten Facebook-groep ‘HartbrugReizen Maatjes’!
