Geen zin om in je eentje op vakantie te gaan? Of bang om ziek te worden in het buitenland? Gewoon gaan! VRIJ stapte in de bus voor een ontspannen weekje in Duitsland, mét medische begeleiding. Aan boord lieve, leuke mensen en... twee heuse engelen. En dan zijn er ’s middags, midden in Duitsland, echte Limburgse vlaaien. Op een parkeerplaats langs de snelweg vlakbij Hannover is het even dringen geblazen rond een picknicktafel. Wordt het kersen-, appelkruimel- of rijstevlaai? Met volle mond genieten we van een stukje keuzestress op vakantie, terwijl even verderop het verkeer voortraast. Wij zijn met z’n veertigen rustig met de bus op weg naar Berlijn. Geen stress, niks moet... Dat is het motto van de komende dagen, ontdekken we al snel. Het is, net als de vlaaipauze, de specialiteit van het Limburgse HartbrugReizen. Het reisbureau dat zich heeft toegelegd op reizen naar het buitenland onder medische begeleiding, is nauw verbonden met Hartpatiënten Nederland in Roermond. Dat is een onafhankelijke stichting die al 48 jaar voor hartpatiënten opkomt. Dus er zitten alleen maar zieke mensen in de bus? Welnee! Neem Piet van der Ploeg uit Sassenheim. Het is nog vroeg wanneer de kwieke 89-jarige door zijn dochter wordt uitgezwaaid bij de opstapplaats in Breukelen. „Groeten aan Jeanne!” roept ze hem na. „Dat is mijn reisvriendin”, legt hij uit terwijl hij zich op de voorste bank installeert. „Ze stapt in op de volgende stopplaats.” Van der Ploeg strijkt z’n witgrijze kuif glad, hij verheugt zich zichtbaar op de ontmoeting met haar. Het wordt al de vijfde keer dat ze samen reizen met HartbrugReizen nadat ze elkaar op een vakantietrip naar Italië ontmoetten. Het klikte meteen. Hij vertelt: „Zes jaar geleden overleed mijn vrouw. Dan weet je echt even niet waar je het zoeken moet, hoor. Als je zo lang bij elkaar bent... Maar ja, je moet door, hè. Dat zeiden mijn kinderen ook. Ze spoorden me aan om er toch vooral op uit te blijven trekken. Anders verpieter je. Ik heb dertig jaar in het buitenland gewerkt. In Kenia en Tanzania verzorgde ik de boekhouding voor een Britse organisatie.” Glimmend: „Een prachtige tijd... Prins Bernhard kwam eens op bezoek. Met hem heb ik toen in z’n Dakota een rondje boven het bedrijf gevlogen! Ik heb er vrienden gemaakt die ik nog steeds af en toe opzoek. Maar nu naar Berlijn!” Het weerzien met Jeanne Poppelaars uit Mijnsheerenland is hartelijk. „Daar gaan we weer!” zegt de tachtigjarige die je zeker tien jaar jonger schat. Dat komt mede door het leuke hoedje dat ze op heeft. En door haar ogen die continu op vrolijk staan. Terwijl chauffeur Jan Kessels de bus de Autobahn op stuurt, zegt ze: „Net als Piet ben ik er alleen voor komen te staan. En ik wil nog zoveel. In je uppie reizen is minder dan half zo leuk en daarom zijn we hier ’stamgasten’. Dit is mijn achtste trip met ze. Waarom? Omdat ze je goed in de gaten houden en je toch vrij laten.” Intussen lopen reisleidster Marly van Overveld (30) en verpleegkundige Tiny Claessens (70) door het gangpad de bus door. Vele passagiers kennen zij door en door van vorige reizen. „Hé, wat leuk dat je er weer bij bent! Hoe is het nou met de hond?” Ook serieuze zaken komen aan bod. Even lijkt de bus – we naderen inmiddels ons hotel aan een meer ten zuiden van Berlijn – wel een wachtkamer bij de dokter. Met ieder van de veertig reizigers maken de dames een uitgebreid praatje. Tiny Claessens die al vijf jaar als vrijwilliger met HartbrugReizen meereist, neemt de medische vragenlijst door die iedereen van tevoren heeft ingevuld. Ziektes, pijntjes, medicijnen, rollators... De passagiers vertellen honderduit, alles wordt nauwgezet opgetekend. „Want je weet maar nooit”, zegt Geertje Kok uit Volendam. Ze zit naast haar partner Evert Smit (77) in een boot die door een gondelier op z’n Venetiaans over de waterwegen wordt geduwd van het prachtige Spreewald, ten zuidoosten van Berlijn. Het is de tweede dag van de reis. Chauffeur Jan Kessels heeft ons naar Lübbenau gereden waar we de bus voor twee gondels hebben verruild. Terwijl we fluisterstil door het historische ’Giethoorn van Duitsland’ varen, vertelt Geertje Kok dat ze op haar 54e, negentien jaar geleden, een hartoperatie moest ondergaan. De kordate Volendamse („Iedereen ken ik daar, ja, die ook”): „Ik was er helemaal niet op voorbereid. De ingreep ging goed, maar je wordt nooit meer dezelfde. Medicijnen en afhankelijkheid van anderen, je leven staat op z’n kop. Op zo’n reis als deze voel ik me veilig. Als er wat gebeurt, is er altijd hulp.” Evert Smit knikt en bestelt eenmaal terug aan wal een biertje in de najaarszon. Gebeurt er dan weleens iets ernstigs tijdens een reis? Vrijwilligster Tiny Claessens: „Het is wel voorgekomen dat iemand zich niet goed voelt en in een ziekenhuis wordt opgenomen. Dan blijven we erbij en regelen alles. Maar in de praktijk valt het reuze mee. Onze reizen zijn ook zeker niet alleen bedoeld voor zieken. Iedereen die wat extra ondersteuning wil, is welkom. Mijn werk bestaat voornamelijk uit kleinere dingen zoals helpen met een verband aanleggen of kousen aantrekken. En verder veel luisteren. Iedereen die meereist, heeft mijn telefoon- en kamernummer. Belt u maar!” ’Mede-engel’ Marly van Overveld weet als HartbrugReizen-medewerkster wat het geheim van een geslaagde trip is. In elk reisgezelschap ontpopt de doortastende Limburgse zich dan ook al snel als de ideale schoondochter. Er ontgaat haar niets. Altijd en overal loopt zij bovendien met een AED, om als het nodig is meteen hartreanimatie te kunnen verlenen. „Persoonlijke aandacht vind ik heel belangrijk”, zegt ze. „Op gewone busreizen gaat het er vaak een stuk zakelijker aan toe. Wij creëren een familiesfeer. Verder een rustig programma met veel stops onderweg, niet voor dag en dauw op pad en de nodige vrije tijd.” De volgende dag lopen we in Berlijn bij het Holocaustmonument Piet van der Ploeg en zijn reisvriendin Jeanne Poppelaars tegen het lijf. Ze zijn onder de indruk van de gewijde plek waar kinderen tussen de grote grijze zuilen verstoppertje spelen. „De stad is prachtig”, vindt hij. „Fijn dat we dit mogen meemaken. We hebben onze volgende reis al geboekt, in het voorjaar naar Italië. Daar hebben we elkaar vijf jaar geleden ook ontmoet.” Jeanne Poppelaars lacht: „Maar eerst ga ik nog skiën hoor, ik voel me nog lang geen tachtig!” ​Door Frans Raven Bron: Telegraaf-magazine Vrij 26-01-2019

Zijn jullie nog nooit in België geweest? Dat vroegen enkele familieleden en vrienden toen we vertelden dat we 5 dagen met HartbrugReizen naar België gingen in juni. Ja, we zijn in België geweest en ook de steden die in het reisprogramma stonden bezochten we wel eens. Maar nu gingen we 5 dagen België opsnuiven. Op maandagochtend vertrokken we met ongeveer 40 reizigers vanuit Roermond naar ons verblijfshotel in Oostende. Het fijne van een Hartbrug reis is dat alles piekfijn wordt geregeld, hele lieve en uitstekende reisleiding 5 dagen lang zich om je bekommerd en je overal heen wordt gebracht, zonder dat je veel moet lopen om ergens te komen. En laten we wel wezen, we maken wel grappen over Belgen, maar zij hebben schitterende steden, monumenten en weten wat bourgondisch genieten inhoudt. In Ieper wordt bij de Menenpoort elke dag de Last Post geblazen ter nagedachtenis van de vele gevallenen in de eerste wereldoorlog. Een indrukwekkend monument. Een Engelsman die een souvenir zaak had bij de Menenpoort vertelde dat er gemiddeld elke dag wel honderden mensen bij de Last Post aanwezig waren. Bij speciale data zijn dat duizenden die na 100 jaar nog steeds eerbetoon brengen aan de dappere soldaten van toen. We bezochten Gent, Brugge – wat wel heel erg druk was - , Ieper en Antwerpen. Overal waren gidsen geregeld en we maakten twee interessante boottochtjes. Ook het weer hielp ons, het was warm en zonnig en dorstig weer. Reden om ’s-avonds aan zee nog een glaasje te nuttigen met ieder die dat wilde. Uitgaan met de Hartbrug is zorgeloos reizen met een integere (medische) reisleiding die alles in de puntjes geregeld heeft. En gaat er wat mis, dan is het vaak al opgelost voor je het weet. Carla Rogge In contact komen met andere reizigers? Meld u snel aan bij onze nieuwe besloten Facebook-groep ‘HartbrugReizen Maatjes’!

Zeer enthousiaste chauffeur, (reisleider) Wim en Toos en Piet als zeer zorgzame begeleiders die altijd (dag en nacht) voor je klaarstaan. Wij danken u voor de prettige reis. Een bijzondere ervaring op en na prettige reis naar Rome 13-3 t/m 27-3 2011. Op dinsdag 15-3 maakten we o.l.v. onze chauffeur en prima reisleider, door de geweldige vrijwilligers Toos en Piet. Een rondrit door Milaan en bezoeken o.a. La Castello. Daarna kregen wij de gelegenheid om zelf wat rond te neuzen en werd afgesproken om zo en zo laat weer bij de bus te zijn. Onderweg naar de bus kochten we nog een ijsje en waren vroegtijdig bij de afgesproken plaats. Bus nog niet aanwezig, dus maakte ik nog gauw even gebruik v.d. wc in Castello. (+ 200 afstand). Na het instappen in de bus controleerde ik een en ander en ontdekte tot mijn schrik dat mijn portemonnee  weg was. Toestemming van Wim om de route na het betalen van mijn ijsje na te lopen, zonder resultaat. De medepassagiers leefden geweldig mee. Wat nu? Eerst naar het hotel en dan op aanraden van Wim mee naar de politie om aangifte te doen. Dus naar het hotel. Ineens een kreet van Wim ‘’Koos kijk eens!’’. Iemand van de receptie van het hotel stond buiten en hield de portemonnee omhoog. Er werd gejuicht in de bus. In de portemonnee had ik boven op de pasjes het kamerpasje van het hotel in het vakje onder het plastic ‘’glaasje’’ gestopt. De man die het terug bracht had het bij de wc gevonden, het hotelpasje gezien en direct naar het hotel gebracht. Zo vertelde de receptie medewerker. Geen naam achtergelaten, helemaal niets helaas. Was dit een voorbeeld eerlijkheid of truc? Alles in de portemonnee zat nog zoals normaal, (pasje boven op). Na beraad besloten om gezien de zeer korte tussentijd (over de niet bekend km zijn), besloten we om van eerlijkheid uit te gaan. Verdere reis konden we normaal geld opnemen, dus goed gekozen. Na veel gezien te hebben kwamen we op 27-3 weer in Nederland. Op 28-3 naar inmiddels nieuwe supermarkt om allerlei dingen te kopen. Bij de kassa wil Rie betalen en het lukt niet. Nogmaals proberen geeft het aan: onvoldoende saldo.Daar sta je dan, je weet niet wat je overkomt. Dus toch bedonderd? In no time waren we bij de bank om alles te regelen. Na ons verhaal werd zorgelijk gekeken. Pasje werd bekeken, niets mee aan de hand. Dus werden de laatste opnames bekeken, en alles klopte en er waren geen extra bedragen afgeschreven. Toen bleek dat het ander tekentje op het pasje enigszins beschadigd was en dat waarschijnlijk het nieuwe apparaat in de nieuwe supermarkt de beschadiging niet accepteerde. Voor de zekerheid toch buiten de bank geprobeerd. Prima wat een opluchting! Raar verhaal hé! Raar maar waar. We hebben toch maar een nieuwe pas aangeschaft. Mede reizigers, nogmaals bedankt voor jullie medeleven, dus willen we jullie niet onthouden.

Een aardige en gezellige stad, dicht aan de haven waar vele schepen aan en af voerden. Hier kon je vele soorten vis kopen. We hebben een boottocht gemaakt dat een uur duurde. Dit was heerlijk omdat we zulk mooi weer hadden. Toen we aan de overkant afmeerden, hebben we wat gedronken en vervolgens een klein maar erg mooi kerkje bezocht. Daar omheen lag een kerkhof met stenen op de graven uit eind 1800 begin 1900. Behoorlijk oud dus! Op de terugweg heeft Wim binnendoor gereden. We konden daardoor kilometers ver kijken naar de mooie natuur vol afwisseling. Aan de zee was het nog erg druk omdat het mooi weer was met een lekker windje. Daardoor zagen we soms hoge golven. Ik was elke dag met twee oude bekende dames uit Gouda. Dat was voor mij wel prettig, dan hoefde ik niet alleen opstap. Toen we koffie wilden gaan drinken, ben ik op mijn rug gevallen. Toos en Piet werden meteen geroepen! Ik moest van Piet mijn hoofd bewegen en een aantal passen lopen, dat ging gelukkig goed. Iemand had mijn hoofd opgevangen anders was ik op de stenen terecht gekomen. Een ongeluk zit in een klein hoekje. Verder hebben we prachtige, leuke en ook leerzame tochten gemaakt. Het was een prettige vakantie en daar ging het tenslotte om! Bep van Os

Het was al weer een paar jaar geleden dat mijn man en ik een reis gemaakt hadden met HartbrugReizen. Maar deze reis naar Polen leek ons interessant genoeg om voor de veertiende keer mee te gaan. De hernieuwde ontmoeting met Marly en Tiny en met nog enkele andere bekenden van eerdere reizen, was heel plezierig. Ook onze chauffeur Jan, die wij voor het eerst ontmoetten, bleek een goede reisleider, chauffeur en hulpverlener te zijn. Het was een vol reisprogramma dat voor ons was samengesteld en waar we met volle teugen van hebben genoten. Alleen de eerste en de laatste dag waren volle reisdagen, alle andere dagen waren er excursies of bezichtigingen. En zelfs op de ‘vrije’  ochtend was een bezoek aan een Pools schooltje een belevenis. De jonge kinderen presenteerden zich in klederdracht en zongen en dansten voor ons met een overgave die bijna aandoenlijk was. De drie hotels waar we gedurende deze reis hebben overnacht, waren eenvoudig maar de verzorging prima. Zeker in het Holland Hotel Zdrojewo, waar eigenaar Jozef ons in het Nederlands te woord kon staan, werden we als welkome gasten ontvangen. Hij zorgde ook voor een gezellige grillavond, waar we worstjes roosterden boven een open vuur, en een folklore avond waar werd gezongen en gedanst door een Pools gezelschap dat borg stond voor een sfeervolle avond. We hebben veel gezien en geluisterd naar gidsen die ons rondleidden door prachtige steden als Torun, Poznan, Warschau en Gdansk en niet te vergeten het oude slot Marienburg in Malbork. Een hoogtepunt was o.a. de boottocht over het Elblagkanaal waar we met boot en al via een liftsysteem naar een steeds lager niveau werden gebracht. Ondanks wind en soms regen een ware belevenis. En altijd was daar weer onze chauffeur die zorgde dat we overal zo dichtbij mogelijk konden uitstappen en die weer klaarstond om ons terug naar ons hotel te brengen. Geen moeite was hem teveel. En Marly en Tiny die zorgzaam waakten over alle reizigers, zoals bij onze laatste excursie naar de enorme basiliek in Lichen, waar enkele ‘schaapjes’ waren afgedwaald maar dankzij hun inspanningen weer aan de kudde konden worden toegevoegd. En die steeds klaarstonden om aan alle individuele behoeften tegemoet te komen. Terugkijkend kunnen we nog nagenieten van een geweldig interessante maar ook heel geslaagde reis naar het mooie Polen. Een land dat zeer zeker een bezoek waard is. Ineke en Charles MacLean

Beste Mensen, Wij willen onze dankbaarheid uitspreken over het fijne en gezellige appartement in Scheveningen. We zijn er afgelopen week voor de 5 maal geweest en hebben weer volop genoten van het fantastische uitzicht naar zee. Verders werden wij vriendelijk en  behulpzaam geholpen door Miranda en haar man Arjan ! Het appartement ziet er goed en schoon en verzorgt uit!! Wij hopen er nog lang gebruik van te mogen maken!! Vriendelijke groeten,  Familie W.J. van der Harst Uden

Het wordt druk op het busstation in Roermond. Van alle kanten komen de vol verwachting kijkende vakantiegangers bij elkaar. Een lachende Marly en Tiny zijn er gelukkig ook. Koffers worden opgeborgen. Bekende en nieuwe gezichten in de bus. Uitzwaaien van de wegbrengers en de bus zet zich in beweging, bestuurd door een vakkundige Taoufik. Een geruststelling voor allemaal die het gezien hebben, de Limburgse vlaai is ook ingeladen! Op deze dinsdag, onze 1e dag, is het nog een aarzelend zonnetje en frisjes maar gaande weg gaat het weer er op vooruit. Welkomstwoord en kennismaken. Mijn vakantie buurvrouw komt uit Heibloem en wij kunnen het al gauw goed met elkaar vinden. Corrie is haar naam. Na zo'n uurtje is er een stop, er zijn mensen die al úren in de bus zitten en zo nodig 'moeten'. Ook de vlaai wordt aangesneden waarvan een ieder lekker smult. Het is een mooie tocht, door Noordrijn-Westfalen. Een kleine teleurstelling: De Langeberg 865 mtr. hoog in het Rothaargebergte,  kan niet met de bus. De laatste 2 kilometer moeten te voet, onmogelijk! Dus wij krijgen een andere route. Dorpjes met vakwerkhuizen, mooie vergezichten, en bergop ergaf met zeer veel bossen en statige dennenbomen. Ons vakantiehotel is in Smallenberg, het Alpin Hotel. Wij worden verwelkomd door Roy, de manager. Er staan veel mannen klaar om ons te helpen met de koffers. Mijn bedje staat gespreid op 4 hoog en de lift gaat maar tot 3 hoog, ben ik even blij met deze hulp! Mooie goed verzorgde kamer met alles erop en eraan. Na een opknapbeurt vlug naar beneden, want een overheerlijk diner wacht op ons. Marly: ‘Laten wij er een gezellige vakantie van maken. Genieten van alles en met elkaar. Zo ook nu ons 1e diner, laat het jullie goed smaken. Niet allemaal gelijk naar voren stormen, er is meer dan genoeg. Tafel voor tafel dus en dan mag u nú beginnen’. Na het eten is er een wandeling gepland maar velen gaan niet mee, toch een lange dag achter de rug. Even zitten in de druk bezochte ontspanningszaal en dan naar bed. En gezond weer op! Dag 2, woensdag 4 september 2019 Ontbijt tussen 8.00 uur en 9.30 uur. Als iedereen aanwezig is begint het ontbijt. Van alles meer dan genoeg. Vele soorten broodjes of zelf te snijden. Kaas, vleesbeleg, zoetigheid, ei en gebakken spek. Hmm echt iets voor deze (spek)lekkerbek. Om 10.00 uur vertrekt de bus richting de Hennessee.  Wauw, er staan hier koeien in de wei. Zon, wind, water, mooie vergezichten, wijds, bergen en bossen met hier en daar wat landbouw. Dan is het even zoeken 'hoe komt Taoufik heelhuids met een bus vol mensen beneden en zo dichtbij als mogelijk bij de boot?’. Maar het lukt hem! De naam van de boot is 'Hennessee'. Er wordt Nederlands gesproken en verteld. Leuke anekdote: ‘Een koe valt in het water en duikt onder de boot door. De andere dag bevalt ze van een mooi kalfje. Dit wordt Hennes genoemd.’  Eind goed al goed. De lunch wordt ons aangeboden en hiervoor gaan wij terug naar het Alpin hotel. Voortreffelijk was het. Om 14.30 uur gaat onze tocht verder, Wetrop, Bracht, Oedingen, St. Claas, Dünschede, een bochtige weg met 10% daling en zonnig warm. In Attendorn, een Hanzestadje, wordt halt gehouden. Rondwandeling, Benediktiner Wirtshaus, apotheek Barbara en de mooie Johannes de Doperkerk, winkels kijken (en kopen) en op een terrasje zitten. Tafels worden bij elkaar geschoven, stoelen er om heen en lekker in de zon. De bediening is vriendelijk en het bestelde smaakt goed. Dan is het weer tijd om op te stappen. Het diner is zeer smaakvol. Aan tafel wordt verteld en gegeten. ’s Avonds is er muziek en dansen. Niet iedereen danst, ik ook niet,  maar Corrie heeft de 'avond van haar leven'. Er is ook een Belgische bus met gasten. Deze dansen enorm en liefhebber Corrie wordt in hun midden opgenomen. Mooi toch?! Dag 3, donderdag 5 september 2019 Ook vandaag mochten wij 'uitslapen'. Heerlijk! Langzaam komt iedereen boven water en naar het ontbijt. Wij vertrekken om 9.30 uur. Naar het historische stadje Korbach, in de deelstaat Hessen. Tauofik brengt ons via een prachtige route ernaar toe. Bij het VVV bureau halen wij een stadskaart,  voor wie op eigen houtje wil gaan wandelen. Samen bij een restaurant naar binnen en wat lekkers uitzoeken. En lekker is het. Vakwerkhuizen worden bekeken. Prachtige kerken bezocht. De St. Kiliankirche en de Nikolaikirche. Hier staat een geweldig groot monument op het vooraltaar. Zó indrukwekkend als dat is. Ter nagedachtenis aan Georg Friedrich von Waldeck. Om 14.00 uur verlaten wij Korbach en rijden naar de Staumauer van de Diemeltalsperre. Een rondwandeling om de poel met gebruikt water en voor wie het kan een hoge klim zigzaggend naar boven. Een enkeling waagde het en volbracht het! Buiten kon men nog de reusachtige machines horen werken. Op een telefoonkabel zagen wij een grote familie Zwaluw zitten die zich klaarmaakte voor de lange reis naar Afrika. Terug in het hotel wacht ons het smakelijke diner. Daarna is er een bingoavond. Druk bezocht, ook door de Belgen. De hoofdprijs, gewonnen door een echtpaar uit onze groep, bestaat uit twee dagen all-in verblijf in hotel Alpin. Het is de winnaars van harte gegund! Dag 4, vrijdag 6 september 2019 Na een goed ontbijt en welgezind trekt ieder naar de bus met een lunchpakketje bij zich. Het voelt als een dagje eropuit met de schoolklas. Marly en Tiny voorzien ons weer van drinken. Koffie, thee, fris, noem maar op, zij hebben het. Taoufik vertelt : ‘Wij gaan naar Paderborn. Een grote historische plaats. En naar het Teutoburgerwoud. Jullie zullen zeker genieten’. De bomen zijn groen, de zon schijnt en koeien grazen in de wei. De weg gaat omhoog en Corrie en ik genieten van het mooie land. Boven op het plateau staan wel 100 windmolens. Wat een landschapverknoeiers. En of het iets opbrengt? Het is een boerenlandschap, zo ver het oog reikt zijn het graanvelden. Er is al gemaaid, de oogst is binnen. Wij gaan weer dalen en komen op de autoweg. Er wordt pittig maar zorgvuldig doorgereden. Een klein oponthoud maar dat wordt keurig omzeild en weer verder. Lippstadt, Büren en nog 21 km. Bielefeld einde autoweg en wij zijn er. Om 11.30 uur staan wij op de Masperplatz-West. ‘Goed onthouden, wij vertrekken van hier om 14.00uur’. Ook hier gaat algauw ieder zijns weegs. Ik ga naar de prachtige romaans gotische Dom.  Zoiets moet ik gezien en bewonderd hebben. Woorden ontbreken mij om dat op te schrijven. Het Hoofdaltaar, de Preekstoel, beelden en schilderingen, niet te vergeten het orgel. Het wordt bespeeld en de klanken vullen de geweldige kerk. Ook daal ik af in de crypte. Die serene rust, zo onwerkelijk! Weer buiten kijk ik naar opgravingen. Diep onder de grond zijn ze bezig. Dikke wel vijf steense muren en skeletten. Na eeuwen wordt deze arme uit zijn rust gehaald! Kom ik de groep weer tegen en Marly vraagt of ik genoten heb. En of ik wat gegeten en gedronken heb. Dat ga ik nu doen. Zij raadt mij een milkshake aan met drie bolletjes ijs, caramelsaus en slagroom. Wat was dat lekker! Smullen. Ook wandel ik nog langs het raadhuis op de Marienplatz, mooie huizen en gebouwen en dan weer terug naar de bushalteplaats. Dan door naar het Teutoburgerwoud. Mooie bossen en een lange wandeling. Die toren met het beeld van veldheer Arminius, in de volksmond Hermann, er boven Hermannsdenkmal heeft een hoogte van ruim 53 meter en kijkt uit over het Teutoburgerwoud. De twee vakantievrienden krijgen voor de laatste maal hun flesje wijn in de bus. Dat is al 9 jaar lang hun voorbereiding op het diner. ‘Nee, Marly, geen glas erbij. Wij zijn met de fles grootgebracht’. Pret hebben zij samen. Na het eten gaan we naar een andere zaal,hier wacht een gochelaar op ons. Er is ook voetballen op tv deze avond. Maar de zaal met goochelaar zat vol! Het was heel gezellig en de goochelaar heel kundig. Laat ons lachen en bewonderen. Daarna naar de kamer, inpakken en slapen, morgen vroeg op. Dag 5, zaterdag 7 september 2019 Vanmorgen loopt de wekker vroeg af, om 6.30 uur. De laatste spullen in het koffer en op de gang zetten. De koffers worden weer naar beneden gebracht. Wat een opluchting want de lift is doorlopend bezet. De Belgische en andere Nederlanders gaan ook allemaal naar huis. Goed ontbijten en naar beneden. Taoufik zal om 7.45 uur de bus voor rijden en de deuren openen. Manager Roy komt ons uitzwaaien en wij kunnen vertrekken. Het regent al de hele ochtend, nu in de bus hebben wij er geen last van. De ruitenwissers doen hun werk en iedereen is bezig met andere dingen, zoals Corrie en ikzelf. Foto's maken vanuit de bus, het is lachen met wat er op de foto komt. Maar er zijn ook heel mooie bij.  Het blijft regenen en in Monschau regent het nog. We zijn vrij om te wandelen en lekker te eten. De regen houdt op en de zon komt door. Mooi is het oude historische stadje, er is ook nog kermis! Ouderwetse draaimolens, schommels, schiettent, vuurspuwer en nog veel meer. Terug op de busparkeerplaats komt er nog een optocht, muziek van de brandweermannen, schoolkinderen op hun fietsjes, nog meer muziek en de Schutterij met vogel en vaandel. Zonder problemen rijden wij richting Nederland. De grens over en 'op naar Roermond'.  Daar staan de ophalers al te wachten. Koffers uit de bus, en uitzwaaien aan degenen die nog verder moeten met de bus. Ook diegenen die met trein of auto hun thuisreis maken. Vijf dagen hebben wij samen genoten en verteld en herinneringen opgehaald aan eerdere reizen. Nu gaat eenieder weer zijn eigen weg . Marly en Tiny gaan met een goed gevoel huiswaarts. Ook wel blij toe dat alles goed gegaan is met zo'n bus vol mensen. Niet te vergeten Taoufik Kiki. Je was geweldig in vooruit rijden, maar vooral ook in achteruit de steile bochtige weg bergop bij Hennessee! Dag dag allemaal. Goede reis , het was gezellig en misschien ook tot volgend jaar! Margriet van Wandeloo-Everts In contact komen met andere reizigers? Meld u snel aan bij onze nieuwe besloten Facebook-groep ‘HartbrugReizen Maatjes’!

Ik wil alle deelnemers aan de Elfstedentocht per boot en diens bemanning heel hartelijk bedanken voor hun medeleven nadat ik zo plotseling in het ziekenhuis was beland. Nog diezelfde middag werd er op mijn kamer een enorme boeket bezorgd, zo groot als een wagenwiel. Nee ik overdrijf niet. Ze hadden hem maar even in een grote emmer gezet, want zo’n grote vaas heb je niet direct bij de hand. Dit medeleven deed me werkelijk wat. Heel hartelijk dank allemaal. De volgende dag ben ik per auto naar de boot gebracht, waar de goede stoel en de koffie al wachtten. Er was dus geen enkele reden om in bed te blijven. En altijd was er een helpende hand of sterke arm als dat nodig was. Het was hartverwarmend. Ik heb genoten van die laatste prachtige dag. En die vorige dag ben ik gewoon vergeten. Op naar volgend jaar, als ze weer een meerdaagse boottocht zouden uitschrijven. Als ze me dan tenminste nog mee willen hebben, en ja het allerbelangrijkste: Als ik er dan nog wel toe in staat ben. Zelf geloof ik natuurlijk van wel. En u weet: hoop doet leven. Ik wens u allen ook een goede gezondheid en misschien tot ziens. Nog een speciaal woord van dank voor medisch begeleider Piet, die steeds bij me is gebleven en alles heeft geregeld, voor zover dat nodig was.

28 juni 2011 Beste mensen van Hartpatienten Nederland, Het is vandaag precies een week geleden dat wij (mijn vrouw en ik) thuis kwamen van onze reis naar Praag. Het was voor ons de eerste keer dat wij met HartbrugReizen een reis maakten en het zal zeker niet de laatste keer zijn. Voor ons was het een openbaring. Wij troffen het ook wel bijzonder goed vonden wij. Het was op de eerste plaats een leuk reisgezelschap. Er was helaas één dissonant in het gezelschap. Een alleenstaande vrouw deed herhaaldelijk pogingen om iedereen tegen zich in het harnas te jagen. Het geduld en het fatsoen van alle anderen, het tactisch optreden van Piet en Toos en ook onze chauffeur Jan was bewonderenswaardig en zorgde ervoor dat de reis toch een geweldig succes werd. De aanwezigheid van Piet en Toos gaf ons zo’n veilig gevoeld dat wij onze zorgen wat betreft onze gezondheid (ik hartpatiënt en mijn vrouw kankerpatiënt)konden vergeten en daardoor volop konden genieten van een 8 daagse ontspannen vakantie. Wij willen ook een pluim steken op de hoed van onze chauffeur Jan. Al snel kwamen wij er achter dat hij moest op opboksen tegen de reputatie van een andere chauffeur genaamd Wim die een enorme duizendpoot moet zijn geweest en waaraan vele reisgenoten gewend waren. In de loop van de week bleek echter dat Jan behalve een zeer goede chauffeur eveneens een duizendpoot bleek te zijn. Hij was er wanneer het nodig was, kon improviseren en deed net als Piet en Toos enorm zijn best om het ons naar de zin te maken. Het trio vormde een geweldig begeleidingsteam en zorgde voor een gezellige en ontspannen sfeer. Naar onze mening was dan ook iedereen dik tevreden. Wij hadden de behoefte om op deze wijze onze waardring te laten blijken en zien erg uit naar een volgende reis met HartbrugReizen. Onze waardering gaat echter ook uit naar het vele andere goede werk waarvoor U zich inzet. Met vriendelijke groeten. Deze brief is ingestuurd door twee HartbrugReizigers die graag anoniem willen blijven.

Er over horen en de aanrading opvolgen, blijft moeilijk. Toch opbellen en een vriendelijke mevrouw aan de lijn. Gezellig praatje en zij belt nog eens terug. En ja, ik ga mee. Naar Oost Beieren. Doorslag gaf de prachtige plaats aan de Donau. En de vriendelijke dames die voor de verzorging mee zouden gaan. Zondagmorgen 2 september. Het is 9 uur als zoon Peter mij naar Roermond brengt. Het begin van de reis. De drukte in Roermond van vakantiegangers en wegbrengers. Van koffers en tassen en rollaters. Plaatsje zoeken in de bus van Munckhof Reizen, die langzaamaan vol stroomt. Ik vind mijn plaatsje naast een vriendelijk persoontje in het midden van de bus achter de trap. Vertrek en uitzwaaien. Over de A73, door de Roertunnel naar het Zuiden. Grensovergang Aken. De zon schijnt. Kennis maken met mijn buurvrouw Lenie. Al gauw vinden wij elkaar. Gezellig samen en elk voor zich. De dames Marly en Tiny stellen zich voor. Gaan rond met flesjes frisdrank. Uitdelen van rode stevige tassen met "HartBrugReizen " erop, balpennen met een uittrekstrookje "stappenplan reanimatie". Kaartje met telefoonnummers en een fietszadelhoesje. Leuk. Dan is het tijd voor de eerste koffieronde en een praatje met iedereen. Er wordt reikhalzend uitgekeken naar een parkeerplaats. De reden? Er is Limburgse vlaai meegebracht. Ingeladen in Roermond. Verrukkelijk ! Smullen! Verkwikt na deze lekkernij gaan wij weer verder. Om 13.00 uur is de lunchpauze. Tomatensoep heeft de voorkeur, met een broodje en drinken erbij. Iedereen in de bus en verder gaat de tocht. Over de rivier de Mainz, breed en veel scheepsvaart. Twee lange tunnels tussen Würzburg en Neurenberg. Een lange stop. Is ook nodig, even de benen strekken en een luchtje scheppen. Van Muhlhausen uit is het nog 3 km. Omleidingen en een Tom-Tom die het mis heeft maar in de regen komen wij om aan in Elisabethzell. De waard staat ons op te wachten. Maakt een heerlijke maaltijd voor ons klaar. Doodmoe tuimel ik om 1.uurin bed, opruimen komt morgen wel. Maandag 3 september. De wekker loopt af het is 7 uur in de morgen. Wakker worden in Elisabethszell. Even bijkomen want het was een korte nacht. Maar dan: hupsakè het bed uit en aan de slag. Het is grauw en grijs buiten, een regendag. Een wandeling en dan een heerlijk ontbijt. Mijn lievelingskostje is er ook: gebraden spek! Lekker! Wij gaan onder begeleiding van de hotelier naar Holzkirchen. Zijn naam is Stefan, vertelt de gehele weg er naartoe. Leuke anekdotes en geschiedenis. Boven op de berg staat een groot kloostercomplex met de dorpskerk. Ik moet er niet aan denken, aan de klim voor de zondagse kerkdienst. Elk jaar met Pinksteren is er processie. De omliggende dorpen maken samen een kaars en dragen die naar boven. Deze kaars is 13 meter lang en 50 kilo zwaar, en wordt gedragen door 1 persoon! Vele andere lopen rondom om de kaars op te vangen als deze valt. Het is een zeer mooie kerk. De glas in lood ramen, de preekstoel en de beelden. Maria met kind is wel heel bijzonder. Wij vervolgen onze tocht. Gaan naar Viechtach. Ik ga niet mee naar het diamantmuseum. Loop liever door het plaatsje. Kijken en genieten van alles. Ook hier is weer een mooie kerk vol rijkdom en traditie. Op het kerkplein staat een "beroepenboom". Ik weet eigenlijk niet precies wat de naam is maar het is de moeite waard om te bekijken. Ook een fontein. Mooi. Daarna een ijscafé binnen gelopen en een heerlijke ijskoffie gedronken. Tijd om naar de bus te gaan en terug naar hotel Mariandl. 700 meter hoog ligt Elisabethszell. Lange tocht door het Beierse woud. Wel verharde wegen maar alles is klieder nat. Goed avondeten, muziek en zang als avondvulling. Dinsdag 4 september. Om 9 uur vertrekt de bus naar Joska Glaswereld. Wat hier te zien is: prachtig! Wat die glasblazers kunnen. De gids die ons rondleidt vertelt en vertelt. Wij kijken onze ogen uit. Na de lunch gaan wij naar de Grosser Arber. Het is stijgen en dalen en het is mistig. Steken de Schwarzerregen rivier over. Aangekomen bij de kabelbaan Arber Bergbahn is het droog, de zon komt door de wolken. Maar eenmaal boven is er... mist. Iedereen is gauw uitgekeken en gaat weer naar beneden toe. Maar Marly en ik lopen een eindje. Even 'voelen' hoe het is om zo'n steile berg te beklimmen. Het voelt goed, wel zwaar en wij draaien ons maar om. Beneden wacht de zon! Foto's worden gemaakt van de man en vrouw die over alles heen kijken. Zij zit op de bank en iemand van ons stift haar lippen! Koffie en gebak en de bus wacht weer. Vreselijke stortbuien onderweg terug. De warme maaltijd doet goed. Er is weer muziek vanavond. Woensdag 5 september. Wij gaan naar Passau aan de Donau. Chauffeur Jan vertelt en wijst ons op allerhand wat wij tegenkomen. In Passau een hoge berg op, naar het uitzichtpunt. WAUW! wat mooi! Daarna met de rondvaartboot Sissi de Drie Rivierentocht gemaakt. De Donau, de Inn en de Inz . Zó mooi, die huizen met hun pastelkleurig uiterlijk. Stadswandeling naar de Sint Stephan Dom. Deze bezichtigd. Overweldigend schoon. Terug lopend door een smal steegje kwam ik weer bij de Donau uit. Op het Raadhuisplein een ijskoffie gedronken en genietend rondgekeken. Er staat een 'hoogwatermeter' tegen de muur. In 2013 was de waterstand meer dan 3 meter hoog! Alles onder water! Nu is de waterstand te laag, moet het maanden regenen voor dat het waterpeil 'normaal' is. De bus staat keurig te wachten. Vanwege een wegomlegging over smalle paadjes met mooie vergezichten naar het hotel. Smaakvol eten en zorgen voor een goede zitplaats. De waard Stefen zingt namelijk vanavond zelf. Na een genotvolle avond naar mijn appartement voor een goede nachtrust. Donderdag 6 september. De Zon Schijnt! Waar gaan wij naartoe? Straubing! Waard Stefan gaat mee. Hij vertelt en zingt een beetje. Zijn Beiers klinkt zó mooi. Over berg en door dal met mooie vergezichten. Verder over de autoweg 3. Straubing is een stad met veel kerken en een groot plein. De bus mag niet lang stil staan. Vlug-vlug eruit. Het is een zeer groot beklinkerd plein, voetgangersgebied. Veel kerken maar ook zeer veel boutiekjes en terrasjes. De Sint Jacobskerk wordt bezichtigd. De preekstoel en het orgel. De schilderingen en het glas in lood. De mensen, vroeger, waren echte kunstenaars, vakwerkers!  Op een terrasje in de zon vind ik de mensen terug. Stoelen worden opzij geschoven en ik kan er bij komen zitten. Daarna loop ik met twee dames uit Gouda verder. De winkeltjes worden bekeken en hun waar wordt gekeurd. Die mooie prachtige warme en kleurvolle sjaals! Die kan men toch niet laten hangen, al hangt er thuis genoeg in de kast. Onder een grote parasol eten wij een hapje, drinken wat en wandelen weer terug. De bus komt, inladen en naar 'huis'. Napraten op het zonbeschenen terras met een glas ijskoffie en dan koffers pakken voor zover als het gaat. Na het avondeten, dat zeer bijzonder is, namelijk een uitgebreid buffet (mmm zó lekker!), komt er een Beierse dansgroep. Genieten! De handen op elkaar en bis-bis roepen. Naar de kamers en slapen. Morgen loopt de wekker vroeg af. Vrijdag 7 september. Om zeven uur ontbijt. De koffers worden opgehaald en aan de bus gezet. Gelukkig maar! Alles inladen en waard Stefan komt ons zingend gedag zeggen en uitzwaaien. Jammer, dat ik het zó druk heb met kijken en luisteren dat ik vergeet foto's te maken. Vertrek 8 uur! Marly en Tiny hebben weer de handen vol. Het ochtendpraatje en drinken rondbrengen. Jan heeft goede zin. Hem wacht bij thuiskomst een verrassing. Zijn dochter bevalt vandaag van haar eerste kindje! Wij wensen hem het allerbeste en 'sterkte'. De zon schijnt maar wordt afgewisseld met enorme stortbuien. Verder verloopt de reis voorspoedig. Met een welkome stop nabij Würtsburg. Daar maak ik vanbinnen uit een foto met het bord Frankfurt en de tunnel. Prachtig! Overvliegende vliegtuigen bij Frankfurt. Stau in Limburg aan de Lahn. De Rijn. De geiser van Andernach en een stop in Meckenheim. Nu rechtstreeks naar Roermond. Er was gedacht aan de grensovergang bij Venlo maar door een omleiding is het over Elmpt. Hierdoor zien wij vanaf weg 61 ook nog de bruinkoolafgravingen met die kolossale machines. In Roermond wacht ons een 'welkom' door de thuisblijvers. Iedereen heeft ineens haast. Vlug-vlug de koffers en gedag en 'hou je goed' en 'tot de volgende reis'. Nawoord. Mevrouw aan de telefoon bedankt voor het overhalen. Marly en Tiny hartelijk dank voor alles. Het gaat jullie goed. Misschien tot de volgende keer. Dáááaaaaaaaag ! Margriet van Wandeloo-Everts

Ik wil even reageren op onze vakantiereis naar Barcelona. Het was een mooie en goed verzorgde reis. Helaas zijn wij beiden ziek geworden, zodat wij niet alles hebben kunnen meemaken. Dit was een kleine domper. Gelukkig hadden wij 2 uitstekende verzorgers, namelijk Toos en Piet in onze nabijheid, die voor ons dag en nacht klaar stonden met pillen, raad en daad. Onze hartelijke dank.

Enige reacties van onze reis naar Engeland. We hebben een geweldige vakantie gehad, we wisten niet dat het daar zo mooi was. Een prima hotel en door Wim goed voorbereid. We hebben heel veel gezien en een fijn gezelschap. Wat hebben wij genoten van de reis. De boottocht naar Engeland was ook heel leuk. Dit is best een aanrader. Trouwens alle reizen die wij mee gemaakt hebben waren goed. Tot in de sneeuw in Spanje toe. Wij gaan dan ook volgende maand voor de elfde keer weer graag mee. Toos en Piet heel veel dank voor de zeer goede zorgen.