Joke Fischer (79) stapte afgelopen Pasen samen met haar man Thijs en een vriendin op de bus van HartbrugReizen naar Parijs. Na haar eerste reis met ons is ze helemaal fan. Goede informatie over de inspanningen, oog voor de reizigers en zoveel interessants beleefd.
Beetje nieuwsgierig: hoe bent u bij HartbrugReizen terechtgekomen? “Ik ben al jaren donateur en ontvang dus de magazines. In 2000 heb ik namelijk een succesvolle openhartoperatie ondergaan. Er is toen een lekkende hartklep vervangen. De cardioloog zegt tijdens de controles steeds dat het goed gaat en dat wil ik graag zo houden. Ik slik wel medicatie, bloedverdunners, maar moet ook alles in eigen tempo kunnen doen. Dat is één keer tijdens een groepsreis misgegaan. Dat was bij een reguliere reisorganisatie waar ze er regelmatig flink de pas in hadden. Ze gaven nauwelijks informatie over de zwaarte van de wandelingen. Toen ik thuiskwam, kon ik meteen door naar de cardioloog. Mijn hart was aan het fibrilleren gegaan. Zo’n ervaring wil ik beslist niet meer. Wat een verademing is dan zo’n stedentrip met HartbrugReizen. De reisleiding vertelt steeds per programmaonderdeel welke inspanningen je kunt verwachten. Als je niet goed loopt, krijg je het advies erover na te denken. Als je halverwege bent en er iets is, is er medische hulp of wordt er een oplossing gezocht. Je hoeft het niet zelf uit te zoeken.”
Wie trof u aan begeleiding en gezelschap? “Medisch begeleidster Maria was mee, en natuurlijk reisleidster Marly. Beiden kwamen regelmatig een praatje maken met iedereen. Maria merkt het meteen als iemand zich niet zo lekker voelt. Bij het in- en uitstappen wordt altijd een extra handje geboden. Die aandacht is belangrijk. De chauffeur was voor de eerste keer mee met HartbrugReizen. Hij had voor ons een speciale vergunning aangevraagd om op bepaalde plekken te mogen stoppen en uit te kunnen stappen, echt perfect. Gids Ellen, die al dertig jaar in Parijs woont, was erg informatief en geestig. Ze vertelde zoveel leuke dingen tussendoor, niet alleen jaartallen, zeg maar.” “Het hele gezelschap, in totaal zo’n dertig personen, was prettig. Je hebt allemaal een reden om met die reis mee te gaan. Eén reisgenoot was al zestien keer meegegaan, een ander tien keer. Het deed er niet toe, iedereen werd opgenomen in de groep. Zo zaten we gezellig bij verschillende mensen aan tafel.”
Vertel eens over uw ervaringen in Parijs! “We hebben zoveel gezien en meegemaakt! Het was een tocht van vier dagen, maar het voelde als zeven dagen. Dertig jaar geleden ben ik wel eens in Parijs geweest. Ik herinnerde het me als groezelig en somber. Het was nu lekker zonnig met Pasen. Parijs was gehuld in lentetooi, met ontluikend groen en bloesems. Zó mooi. Dat was natuurlijk boffen. De stad wordt ook wel echt opgepoetst, koepeltjes en beelden opnieuw met bladgoud bedekt. Parijs moet er picobello uitzien voor de Olympische Spelen volgend jaar.” “De afwisseling in het programma was top. Met de stadstour met de bus zie je al veel. Vanuit je hoge stoel kijk je over het verkeer heen, dat is gunstig. Tijdens stops bij highlights kun je op je gemak rondlopen en foto’s maken. De Eiffeltoren leek ’s avonds net een kerstboom, met flikkerende lichtjes.” “Op de boot over de Seine zie je Parijs weer vanuit een heel ander perspectief. Je vaart langs de slaapplekken van de clochards (daklozen) en ervaart de contrasten van Parijs. Het was trouwens heel druk. Heel Parijs zat buiten, op de kades en het gras in de parken. Geweldig om te zien hoe iedereen genoot. Wat wil je ook: de gemiddelde woonruimte van Parijzenaren is 40 vierkante meter. Dat vertelde Ellen allemaal. Met haar maakten we ook een wandeling door Le Marais, de joodse wijk. Natuurlijk hoorden we over de verschrikkingen van de oorlog, maar nu is de wijk hip, vol eettentjes en boetiekjes. Terug in de bus bleek dat we zeven kilometer hadden gelopen! We waren stomverbaasd, want het was allemaal zo rustig gegaan. Marly complimenteerde ons er nog over, dat we dat toch maar mooi voor elkaar hadden gekregen, dat zo’n ervaring grensverleggend is. Je kunt meer dan je denkt.”
Heeft u nog een leuke anekdote? “De leukste was absoluut het verhaal over ‘vieze Henkie’, dat Ellen vertelde. Henkie is koning Hendrik IV, die niet echt als god in Frankrijk leefde. Hij had 52 officiële minnaressen. Hij liet Place des Vosges bouwen om ze onder te brengen. Het is het mooiste plein van Parijs, in Le Marais. De zuilengalerij moest een beetje verhullen wat daar allemaal gebeurde. Hilarisch. Mijn kwetsbaarheid blijft er altijd, maar met zo veel interessants gaat het naar de achtergrond. Kortom, we hebben enorm genoten.”
Tekst: Mariëtte van Beek Beeld: Joke Fischer
